Wat begon als speelse experimenten van nieuwsgierige programmeurs, is uitgegroeid tot een mondiale bedreiging voor bedrijven, overheden en individuen: computervirussen hebben sinds hun ontstaan een lange, vaak verontrustende weg afgelegd.
Voor de leesbaarheid en eenvoud gebruik ik in deze tekst de term ‘computervirus’ als een verzamelnaam voor allerlei vormen van kwaadaardige software (malware). Dit omvat niet alleen traditionele virussen, maar ook computerwormen, Trojaanse paarden en dergelijke. Ik ben me ervan bewust dat elk van deze soorten malware zijn eigen kenmerken en werkwijze heeft. Toch kies ik ervoor om ze onder één noemer te plaatsen om de informatie toegankelijk te houden voor een breed publiek.
Het eerste computervirus dat algemeen wordt erkend, is het Creeper-virus uit het begin van de jaren zeventig. Dit virus dook op in het ARPANET-netwerk, de voorloper van het internet, en verspreidde zich van computer naar computer met de onschuldige boodschap: “I’m the creeper, catch me if you can.” Creeper was geen schadelijk virus: het beschadigde geen bestanden en stal geen gegevens, maar toonde vooral aan dat het mogelijk was om software zichzelf te laten verspreiden over meerdere systemen. Niet lang daarna werd het Reaper-programma ontwikkeld, dat bedoeld was om Creeper op te sporen en te verwijderen. Ironisch genoeg wordt Reaper daarmee beschouwd als het eerste ‘antivirusprogramma’.
De rest van dit artikel is alleen beschikbaar voor HCC-leden. Ben je HCC-lid? Om het gehele artikel te lezen dien je ingelogd te zijn. Nog geen HCC-lid? Word nu lid en kies je welkomstgeschenk!
Over de auteur
Marco Mekenkamp is eindredacteur van PC-Active. Dit 108 pagina's tellende magazine verschijnt elke twee maanden en is te koop in de winkel. Leden van HCC krijgen PC-Active zes keer per jaar thuisgestuurd als onderdeel van het HCC-lidmaatschap.
