De Walkman, gelanceerd op 1 juli 1979 door Sony, luidde een stille revolutie in: voor het eerst konden mensen hun muziek overal mee naartoe nemen en beluisteren via een hoofdtelefoon, zonder anderen te storen. De manier waarop muziek werd beleefd – tot dan toe vaak een gedeelde, huiselijke ervaring – veranderde in een individueel ritueel. Wat begon als een eenvoudig idee voor een draagbare opera-ervaring groeide uit tot een wereldwijd cultureel icoon.
Niet de eerste
De Walkman was niet de allereerste draagbare cassettespeler. In de jaren zestig en zeventig van de vorige eeuw bestonden er al compacte recorders met ingebouwde luidsprekers en opnamefuncties, zoals Sony’s eigen Pressman, bedoeld voor verslaggevers en dictatie. Ook de Braziliaanse uitvinder Andreas Pavel had in 1977 een prototype ontwikkeld, de Stereobelt, waarmee hij wilde bewijzen dat persoonlijk muziekgebruik via een hoofdtelefoon een unieke ervaring bood. Toch bleef zijn uitvinding kleinschalig en zonder brede verspreiding.
De rest van dit artikel is alleen beschikbaar voor HCC-leden. Ben je HCC-lid? Om het gehele artikel te lezen dien je ingelogd te zijn. Nog geen HCC-lid? Word nu lid en kies je welkomstgeschenk!
Over de auteur
Marco Mekenkamp is eindredacteur van PC-Active. Dit 108 pagina's tellende magazine verschijnt elke twee maanden en is te koop in de winkel. Leden van HCC krijgen PC-Active zes keer per jaar thuisgestuurd als onderdeel van het HCC-lidmaatschap.
