Vanaf de logge beeldbuizen van de jaren 70 van de vorige eeuw tot de ultradunne 4K-schermen van vandaag: de computermonitor heeft een indrukwekkende evolutie doorgemaakt, zowel in vorm als in functie, sterk beïnvloed door technologische sprongen in grafische rekenkracht en design.
De eerste computermonitors waren gebaseerd op cathode ray tube-technologie, ofwel CRT. Deze beeldbuizen, afgeleid van televisies, waren groot, zwaar en energieverslindend, maar leverden relatief scherpe beelden op voor hun tijd. In de jaren ’70 en ’80 waren resoluties beperkt – denk aan 320 x 200 pixels – en kleuren vaak afwezig of minimaal. Monochrome schermen zoals de bekende groene of amberkleurige monitors domineerden de kantooromgevingen. Grafische toepassingen waren schaars; tekst en eenvoudige blokdiagrammen waren de norm.
De opkomst van grafische kaarten
In de jaren ’80 begon de eerste echte revolutie: de introductie van grafische videokaarten, die los van de centrale processor taken konden uitvoeren. IBM’s Color Graphics Adapter (CGA) in 1981 was de eerste stap richting kleur, maar de resolutie was beperkt en het kleurenpalet karig. Daarna volgden de Enhanced Graphics Adapter (EGA) en de veel populairdere Video Graphics Array (VGA), die langere tijd de standaard zou blijven. Deze kaarten boden hogere resoluties (zoals 640 x 480) en 256 kleuren, wat voor die tijd een enorme vooruitgang was.
De rest van dit artikel is alleen beschikbaar voor HCC-leden. Ben je HCC-lid? Om het gehele artikel te lezen dien je ingelogd te zijn. Nog geen HCC-lid? Word nu lid en kies je welkomstgeschenk!
Over de auteur
Marco Mekenkamp is eindredacteur van PC-Active. Dit 108 pagina's tellende magazine verschijnt elke twee maanden en is te koop in de winkel. Leden van HCC krijgen PC-Active zes keer per jaar thuisgestuurd als onderdeel van het HCC-lidmaatschap.
