In de loop van de twintigste eeuw veranderde de manier waarop mensen geluid vastlegden ingrijpend. De opkomst van magnetische geluidsdragers betekende een revolutie in opname, reproductie en distributie van geluid. Van de eerste experimenten tot het tijdperk van de cassette, en van professionele studiobanden tot het eigenaardige 8-trackformaat, dit is het verhaal van een technologie die de wereld veranderde.
Vroege experimenten
De geschiedenis van magnetische geluidsopname begint eind 19e eeuw met de Duitse uitvinder Oberlin Smith. Hij stelde in 1878 voor om geluid op te nemen op een draad gecoat met magnetisch materiaal. Hoewel Smith zijn idee nooit praktisch uitvoerde, vormde zijn publicatie de basis voor latere ontwikkelingen. In 1898 bouwde de Deense ingenieur Valdemar Poulsen de eerste werkende magnetische recorder: de telegrafoon. Dit apparaat gebruikte een dunne ijzerdraad waarop elektrische signalen, afkomstig van een microfoon, als magnetische variaties werden vastgelegd.
De geluidskwaliteit van de telegrafoon was matig en het apparaat vond nauwelijks commerciële toepassing. Toch markeerde het een fundamentele stap richting moderne opnametechnologie. De Eerste Wereldoorlog en de technologische beperkingen van het draadmedium hielden een bredere doorbraak nog decennia tegen.
De rest van dit artikel is alleen beschikbaar voor HCC-leden. Ben je HCC-lid? Om het gehele artikel te lezen dien je ingelogd te zijn. Nog geen HCC-lid? Word nu lid en kies je welkomstgeschenk!
Over de auteur
Marco Mekenkamp is eindredacteur van PC-Active. Dit 108 pagina's tellende magazine verschijnt elke twee maanden en is te koop in de winkel. Leden van HCC krijgen PC-Active zes keer per jaar thuisgestuurd als onderdeel van het HCC-lidmaatschap.
