Op de Marine Dagen viel HCC-lid Harm Weistra een meisje op dat erg goed kon omgaan met een flightsimulator. Wat er daarna gebeurde, lees je in zijn verslag.
door Harm Weistra
Op 9 en 10 juli 2022 waren de ‘open’ Marine Dagen in Den Helder. Al vele jaren mogen wij als gasten uit het Friese op uitnodiging van de ‘Noord-Hollandse HCC Flight Simulator groep’ daar participeren en wij doen dat graag.
’s Morgens vroeg van huis omdat de thuis afgebroken flightsimulatorconfiguratie in de ‘witte tent’ op het grote Marine-terrein opgebouwd moet zijn als de poorten echt open gaan. Jakop de Jong en ik moesten even zoeken, maar Teun Langeveld had alles goed geregeld. In totaal waren er vier flightsimulator-opstellingen om gasten van de Marine de mogelijkheid te bieden zelf ook even te kunnen vliegen. Naast de opstelling van Jakop en mij, waren er nog de opstellingen van David Berkeveld en van Martin Broers en Teun Langeveld.
Opvallend: een meisje van, naar wat later bleek, 11 jaar oud deed dat voortreffelijk! Niet alleen bij mij, ook bij de andere opstellingen. Helaas, communiceren ging wat moeizaam. Zij sprak alleen Oekraïens en de moeder enigszins beperkt Engels. In een gesprek met de moeder bleek dat zij tijdelijk in Nederland waren, gevlucht voor het geweld in hun vaderland. In het opvangcentrum, waar zij wonen, was voor de kinderen weinig tot niets te doen.
Uiteraard een uitdaging. Ik had zelf nog een redelijk goede pc staan (dacht ik), een joystick en throttle. Een mailtje naar mijn HCC-maten leverde twee beeldschermen op. De pc bleek niet voldoende. PetaPC in Leeuwarden doet in nieuwe en gebruikte personal computers en boden mij, na mijn verhaal, een prima computer aan met 100 euro korting, nog speciaal even volledig geüpdatet en met toetsenbord, muis en HDMI-kabel. Zelf heb ik nog even P3D4 en Little Nav Map er opgezet en getest: werkte perfect.
Samen met echtgenote Baukje vanuit Friesland de afsluitdijk overgestoken naar het opvangcentrum in Heerhugowaard en we werden geweldig ontvangen door Tanya (moeder), Zhenya (dochter), Julia (vriendin, ook afkomstig uit Oekraïne) en Nikita (haar zoon). En er werd meteen gevlogen. Het ging wonderbaarlijk goed. Martin Broers woont in de buurt van de woonplaats van onze ‘pilote’ en wilde best als achterwacht fungeren.
We zijn nu enkele weken verder en je gaat niet zeven dagen in de week 24 uren alleen maar vliegen. Zhenya moet ook Oekraïens huiswerk maken en de computer komt daarbij goed van pas. Ook na deze dag heb ik veel contact met Tanya en heb soms wat kunnen helpen. Alles beperkt, maar deze mensen verdien groot respect. Bijvoorbeeld, na een vraag “wat kan ik het beste doen om werk te krijgen” heb ik Tanya kunnen verwijzen naar een uitzendbureau. Later kreeg ik bericht dat zij aan het peren plukken was. In de regen, dat wel!
Wat erg opvalt, is de positieve houding van Tanya en Julia en de kinderen. Ook zamelen ze goederen in voor de soldaten in hun vaderland. Hun instelling is ook: wij willen terug zodra dat kan. Daarom: wat Nederlands leren is prima, maar de opleiding moet in het Oekraïens.
Nog elke week hebben wij nog op een zeer hartelijke wijze contact met Tanya.
Deze foto werd gemaakt tijdens de instructie in Heerhugowaard
